Vorig weekend stond er een interview met Jules Deelder in Volkskrant Magazine. Deelder zelf stond op de cover, als altijd onmiskenbaar herkenbaar als Deelder. Zijn portret werd vergezeld door de quote: beter opbranden dan uitdoven.
Op mijn middelbare school hadden we zo nu en dan optredens van echte artiesten. Zo was Drs. P bij ons op bezoek. In de kantine speelde hij vanaf het podium en achter de piano klassiekers als Heen en Weer en het onvolprezen Trojka. Met zijn typerende polygoonstem zong hij en kondigde hij elk nummer droogkomisch aan en af. Wij waren best fan.
Ook hadden we zanger-gitarist Daniel Sahuleka op bezoek. In de jaren zeventig en tachtig scoorde deze gitaarheld diverse hits. Zijn optreden vonden we een beetje saai, maar ach, er trad wel een heus artiest op, eentje die bij Top Pop kwam!
Wat we wel heel stoer vonden was Jules Deelder. Welke leraar hem uitgenodigd heeft weet ik niet, maar het optreden deed de nodige stof opwaaien in de lerarenkamer. De zwaarder gelovigen hadden wat moeite met Deelder. Hij zei wat over Jezus en een kruis. Wat weet ik niet meer precies, maar het speelde zich af op de berg Golgotha, en kruis werd ook meer metaforische zin gebruikt. Uiteraard kwam ook WOII voorbij. Deelder deed zijn befaamde ski heil-Hitlergroet. Wij vonden dat best hilarisch. Toch is Deelder daarna nooit meer teruggevraagd.
Toen Deelder klaar was met zijn voordracht verliet hij het podium richting een tot kleedlokaal gepromoveerd klaslokaal. Een sliert scholieren achtervolgde hem voor een handtekening. Ik ook. Deelder deelde uit en elke handtekening ging vergezeld van een motto of puntdicht.
Ik had geen papier bij me maar wel mijn Engelse tekstboek Regio, waaruit ik tussen de bedrijven door woordjes aan het leren was voor de overhoring later die dag. Ik was aan de beurt en Deelder schreef met zwarte Edding dwars over het boekje, ondertekend met een J die ook meedeed in het vormen van een D het mij toebedachte motto: beter opbranden dan uitdoven.
Op mijn middelbare school hadden we zo nu en dan optredens van echte artiesten. Zo was Drs. P bij ons op bezoek. In de kantine speelde hij vanaf het podium en achter de piano klassiekers als Heen en Weer en het onvolprezen Trojka. Met zijn typerende polygoonstem zong hij en kondigde hij elk nummer droogkomisch aan en af. Wij waren best fan.
Ook hadden we zanger-gitarist Daniel Sahuleka op bezoek. In de jaren zeventig en tachtig scoorde deze gitaarheld diverse hits. Zijn optreden vonden we een beetje saai, maar ach, er trad wel een heus artiest op, eentje die bij Top Pop kwam!
Wat we wel heel stoer vonden was Jules Deelder. Welke leraar hem uitgenodigd heeft weet ik niet, maar het optreden deed de nodige stof opwaaien in de lerarenkamer. De zwaarder gelovigen hadden wat moeite met Deelder. Hij zei wat over Jezus en een kruis. Wat weet ik niet meer precies, maar het speelde zich af op de berg Golgotha, en kruis werd ook meer metaforische zin gebruikt. Uiteraard kwam ook WOII voorbij. Deelder deed zijn befaamde ski heil-Hitlergroet. Wij vonden dat best hilarisch. Toch is Deelder daarna nooit meer teruggevraagd.
Toen Deelder klaar was met zijn voordracht verliet hij het podium richting een tot kleedlokaal gepromoveerd klaslokaal. Een sliert scholieren achtervolgde hem voor een handtekening. Ik ook. Deelder deelde uit en elke handtekening ging vergezeld van een motto of puntdicht.
Ik had geen papier bij me maar wel mijn Engelse tekstboek Regio, waaruit ik tussen de bedrijven door woordjes aan het leren was voor de overhoring later die dag. Ik was aan de beurt en Deelder schreef met zwarte Edding dwars over het boekje, ondertekend met een J die ook meedeed in het vormen van een D het mij toebedachte motto: beter opbranden dan uitdoven.
