BHV

Wie zijn toch die helden die zorgen dat de veiligheid op de werkvloer gewaarborgd is? Wie zorgen er voor dat alle medewerkers bij brand, bommelding en ontij het gebouw op ordentelijke en veilige wijze verlaten? Wie zorgen er voor dat bewusteloze collega's netjes in de stabiele zijligging worden gelegd alvorens ze per ambulance worden afgevoerd? Wie reanimeren u geheel vrijblijvend tot wederopstanding? Juist: uw BHV-team!

U kunt ze in geval van calamiteit herkennen aan hun feloranje hesjes met BHV er op. Deze bekwame gediplomeerde veiligheidsprofessionals dienen maar één belang: uw belang! Zonder aanziens des persoons - of het nu een senior betreft, een ICT'er, een directeur, het is ze om het even - leidt uw BHV-team u categoriaal naar gegarandeerde veiligheid.

Vandaag had een deel van het BHV-team een opfriscursus Brandbestrijding, Communicatie & Ontruiming, door docent Nico gekscherend de 'O ja-cursus' genoemd. Het team was blij: ze wisten dat er weer eens ouderwets mocht worden geblust met een aantal van de vele hen ter beschikking staande blusmiddelen. En het was fijn: aangemoedigd door een clubje op de schoolbus wachtende kinderen blusten de teamleden het ene na het andere brandje. Telkens werd het gedoofde vuur met zichtbaar plezier door een hulp-brandweerman van het simpele soort en met enige ontbrekende tanden weer in de hens gezet voor een volgende bluspoging.

Waar de docenten doorgaans doorgewinterde pyromanen zijn, is bij de BHV'ers minimaal enig genoegen in het spelen met vuur aanwezig. De docenten zijn daarnaast geobsedeerd door gruwelverhalen, die ze ter illustratie te pas en vaak te onpas gebruiken. Om aan te geven dat een mes er bij een slagaderlijke bloeding moet blijven zitten tot de ambulance komt, werd ooit het volgende verhaal verteld. Een man had eens een vreselijk ski-ongeluk, waarbij hij op zo'n manier landde dat zijn skistok hem van onder naar boven doorboorde, als een varken aan het spit zeg maar. Bij de operatie die volgde en 76 uur duurde, heeft men delen van de skistok laten zitten. Het was te gevaarlijk om ze te verwijderen. Ook vandaag kreeg uw BHV-team weer behoorlijk wat griezelverhalen voor zijn kiezen. Ook de filmpjes logen er niet om. Stadionbranden met brandende mensen, zelfs de stoerste BHV'er werd er een beetje stil van.

Docent en voormalige marinier Nico verdient nog even persoonlijk aandacht. Niet in het minst om zijn vakkundige taalgebruik in plat Julianadorps. Zijn favoriete stopwoord ("Dokter, dokter, ik heb een stopwoord!") was 'stukje'. Voorbij kwamen: een stukje nazorg is belangrijk, walkietalkies zijn goed voor een stukje communicatie, de deur is een stukje veiligheid, dit is een stukje basis. Zijn Engelse uitspraak was ook briljant. Gelukkig zag je op de sjiets de bedoelde woorden staan, anders zou je niet weten wat er met 'fles over' en 'bekdreftpunt' werd bedoeld. Nico zette bovendien zijn verhalen aan met klankwoorden als woesj, woef, boem! "Dan krijg je boem, en wop weer omhoog: woef!" Hij had het ook over psychische patiënten en stelde dat koolmonoxide 'heel eventjes' lichter dan lucht is' waar hij 'net' bedoelde. Hij had ook goede one liners: rook is dodelijk (sprak de Brandaris-roker) en electriciteit brandt niet. Zijn opstaand komedisch stukje over brandende mensen en blusdekens was groots: "je doet hem eerst om het strotje, maar ja, je moet ze wel eerst vangen he?"

Kortom: uw BHV-team heeft weer een hoop opgestoken van deze training om uw veiligheid alleroptimaalst te kunnen dienen. Volgende week deel 2: Levensreddende Eerste Hulp!

COMPLEX

Inmiddels zit er al flink schot in het hele volkstuingebeuren. Er zijn al drie bedden ingezaaid. De groentes schieten de grond uit, het onkruid nog net iets harder. De allergrootste rommel is opgeruimd. Ik heb ook al kennisgemaakt met een heleboel bijzondere mensen. Ik heb al een krop sla, zaailingen van biet en sla en twee paprikaplantjes gekregen. Dus zo werkt dat op een volkstuinencomplex...

Afgelopen zondag kwam er een man langs die ergens wat gemist moet hebben. Zusje en een vriend waren gezllig aan het helpen toen meneer pontificaal de tuin op kwam wandelen. Ik dacht altijd dat zo'n hek om je tuin aangaf waar je persoonlijke ruimte ophoudt. Je praat met elkaar over het hek heen, zonder elkaars territorium binnen te dringen. Dat is fout gedacht blijkbaar.
Ons gesprek stokte. Dat krijg je als een ongewenst persoon ongemakkelijk dichtbij komt. Ik probeerde de man te laten merken dat hij persona non grata was. Dat kan het beste door niet tegen iemand te praten. De edele kunst van het negeren. De man zag er sowieso simpel en onderdanig uit. Eerlijk gezegd vermoed ik dat het een latente leernicht is die tot op heden in de kast is blijven zitten. Daardoor is hij sociaal een weinig ontregeld geraakt.

Hij bleef maar staan, precies zo dichtbij, dat het irritant werd. Het was volstrekt duidelijk dat de man weg moest, maar hij pikte die overduidelijke signalen niet op. Toen hij spontaan mijn hark begon schoon te maken kon ik het niet laten te zeggen: 'Heeft u zelf geen tuin?' Schoorvoetend en daardoor te langzaam verdween hij als een geslagen hond richting poort.

Vandaag kwam die rare snoeshaan weer langs. Hij liep weer spontaan mijn tuin in, stond weer in mijn persoonlijke ruimte, was weer te onderdanig en was zich weer te weinig bewust van mijn overduidelijke pogingen hem weg te krijgen. Hij keek toe hoe ik plantjes aan het zetten was. Uiteindelijk heb ik me eerst een tijdje in de kas en toen in het tuinhuisje verstopt. Om de tijd te doden heb ik mezelf een sms-bericht gestuurd naar mijn vaste telefoon. Dat klinkt reuze grappig als bij het afluisteren van je voicemail een blikken robotvrouwtje hoort zeggen: kan-die-rare-snijboon-niet-weg? En meer...

Toen ik uit het huisje keek was meneer inderdaad de tuin uit. Toen hij zag dat ik het tuinhuisje uitkwam kwam hij in gestrekte draf weer terug. Daar kwam de aap uit de mouw. Hij was een man met een missie, maar hij had tot dat moment niet de durf om zijn missie te doen slagen. De man was zich al die tijd aan het opladen om mij zijn hamvraag te stellen.
Moet ie daar nou zo moeilijk over doen? Natuurlijk mag hij die metalen golfplaten hebben die mij zijn nagelaten en op mijn terras liggen opgeslagen. Graag zelfs! Dankzij deze sociaal invalide medemens heb ik nu weer een leeg terras.

TUIN

Vandaag was het dan zo ver: de eerste dag werken op de tuin. Míjn tuin wel te verstaan, met een huisje er op met de welluidende naam Poten en Nathouden. Wat in een andere context - café op de Wallen? - weer hele andere gedachten teweeg brengt. Oké, ik voeg toe: bij mij.
Het huisje ernaast heet Van Tuin naar Tafel. En dat is wat ik vandaag heb gedaan. De hele tuin is nu onkruidvrij, en ik heb alle aardappels (net genoeg voor één persoon) en uien (een kilo of drie) die er nog stonden gerooid danwel geoogst. Op tafel deden ze het prima: heerlijk, die superverse groentes op bord!

Het tuintje, zeg maar gerust tuin trouwens, is gelegen aan de Vecht, net buiten Oud-Zuilen en op een steenworp van slot Zuilen. Een prachtige plek. Fietsers en bootvaarders zwaaien gezellig naar je. In het parkbos aan de overzijde van de Vecht huist een reigerkolonie. Torenvalken, scholeksters en halsbandparkieten maken het luchtruim onveilig.

Ik heb vandaag kennisgemaakt met verschillende mede-tuinders. Allemaal doodgoeie mensen van het eenvoudige soort. De tuinbaas is een vriendelijke man met ofwel een soort seniorenbeugel, ofwel een heel slecht gebit. Of beide, dat kan natuurlijk ook. Met hem heb ik de keiharde onderhandelingen gevoerd over de tuin. Waar ik een beetje bezorgd over ben is de nadruk die hij legt op de geldende regels, het aanzien van de tuin en de zeeën van tijd die je kwijt bent om alles netjes te houden. Dat is ook wat Makaaij - altijd leuk als mensen zich louter met achternaam voorstellen - van 3 tuinen verderop zegt: "het kost heel veel tijd jongen". Hij biedt me net opgekweekte babysla aan voor in mijn nog maagdelijke tuin. Hij taait al na 1 minuut babbelen weer af. Makaaij is een toffe peer.

De buren van 2 tuinen verderop zijn van die volkstuiners waar je toch een beetje angstig van wordt. Ze zijn op zich heel vriendelijk, bieden gelijk hun hulp aan voor van alles en nog wat, maar je ziet ook duidelijk dat dit seniorenstel vooral uit sociale overwegingen een tuin heeft genomen. En dat was nou net niet mijn hoofdreden. Ze zijn ook niet echt makkelijk te volgen als ze praten. Vooral mevrouw heeft een formidabel spraakgebrek. Ze waarschuwen me voor 'die kleine met die snor, die altijd spullen meeneemt.' Onder het moeizame gesprek over ditjes en datjes laat mevrouw spontaan een wind om trots op te zijn. Gedrieën doen we alsof we niets hebben gehoord. Ik kan als ik later weer mijn gedachten de vrije loop laat bij het wieden niet anders dan psychologiseren dat haar flatulentie voorkomt uit overcompensatie van haar spraakgebrek.

De tuinbaas heeft me overigens ook voor de kleine man met de snor gewaarschuwd. Het is blijkbaar een stukje kontzeer, die man. Je moet vooral hele heldere afspraken met hem maken, adviseert tuinbaas. Een uur later komt ie aangehobbeld om te zeggen dat ie de pomp van mijn andere buurman (Herman blijkt later) wel wil gaan repareren. Dat is ook mijn watervoorziening, dus heb ik er in principe iets over te zeggen. Daarvoor moet ie een nieuw onderdeel aanschaffen. Ik voel nattigheid en vraag direct hoeveel dat gaat kosten. 20 euro, ach ja. Uiteindelijk zeg ik uit arren moede dat het goed is. Ben ik er toch in gestonken?

Mijn directe buurman aan de rechter kant geeft onder het aardbeien plukken een lesje 'hoe voorkom ik dat iemand een gesprek met me aanknoopt'. Hij plukt met de rug naar me toe terwijl hij me op zeker heeft gezien en gehoord. Zelfs wanneer ik per ongeluk een ijzeren plaat laat omkletteren kijkt hij niet om. Totale fixatie op alles wat groeit en bloeit, dat doet de truc! De tuinbaas zei al dat deze Turkse familie, door de tuinbaas veralgemeniseeerd tot 'buitenlanders', nogal gesteld is op haar privacy.

Later op de middag komt ook buurman Herman langs. Van Van Tuin naar Tafel dus. Hij is net terug van vakantie in Griekenland en de tuin is enigszins overwoekerd. De tuinbaas had er al opmerkingen over gemaakt, dat dat dus eigenlijk niet kan. Herman vertelt dat zijn vrouw nogal veel ruimte nodig heeft. Ze heeft zich de tuin bij hun huis toegeëigend. Herman koos eieren voor zijn geld en is uitgeweken naar zijn eigen tuin aan de Vecht. Een sympathieke man die leidt onder het juk van zijn dominante vrouw en meer van tuinieren houdt dan vissen: ocharm! Het is evenwel een verademing dat hij praat in zinnen die uit meer dan 7 woorden bestaan. Een topbuurman!

De vorige eigenaar van mijn tuin is ijzerhandelaar. Hij heeft me bij de overname van de gehele opstal - wat ik overigens een prachtig woord vind dat meer gebezigd zou moeten worden - van alles en nog wat nagelaten. Een huisje, een druivenkas, een aftandse videorecorder, een ministereo-installatie, een verroeste zeis, een sjemies twaletje (van wie komt dat ook weer?) waar ik nog niet naar, laat staan in, heb durven kijken, allerlei rare kachels, een opklapbed waar ik nog niet dood op wil slapen en een cassettebandje, getiteld: Instituut Schoevers BV, steno Nederlands 120-125. Daarnaast stuitte ik tijdens het spitten op een halve dakpannenfabriek.

Toen ik al die stenen tegenkwam moest ik denken aan de enorme klont beton die ver in de vorige eeuw in de ouderlijke tuin tijdens het spitten werd ontdekt. Daar had de betonmolen gestaan. Dezelfde betonmolen waar wij vroeger wel eens mee speelden. Het ding kon tussen zijn tandwielen van alles en nog wat vermalen. Ook het vingertopje van mijn zus. Daarna hebben we nooit meer met onze betonmolen gespeeld.

Ik weet na een dag tuinieren al zeker: tuinieren is een feest voor de geest. Al die gedachten die maar gaan en gaan en gaan. Ik dacht eerst dat ik vanwege de tuin geen tijd meer zou hebben voor het schrijven van stukjes, maar na een dagje tuinieren heb ik al zeker 10 blogs in mijn hoofd. Misschien dat ik me een memo-recorder moet aanschaffen om alle gedachten vast te leggen. Of weet je wat: ik leer mezelf gewoon steno, met dank aan Instituut Schoevers!

CHARITY CUP

Afgelopen zaterdag is op de velden van VV Sloterdijk de Charity Cup gespeeld. Aan het voetbaltoernooi deden zo'n 15 ideële organisaties mee, waaronder VluchtelingenWerk. Team VluchtelingenWerk (TV) bestond uit Metin, Saheed en Martijn van VluchtelingenWerk zelf. Ook ex-klega Arjen deed mee. Daarnaast was er een heel contingent Restoranjeklanten en deden er 5 mensen mee van het Intercultureel Theehuis, een project van de afdeling Utrecht van VluchtelingenWerk Midden Nederland. Een uitgebreid, divers en vooral heel sterk team kortom dat de meegereisde supporters fantastisch zou hebben kunnen entertainen, ware het niet dat die er niet waren. Werkelijk het hele Landelijk Bureau schitterde door afwezigheid... Ik neem aan dat zij thuis naar de Charity Cup hebben gekeken op AT5, met hun VluchtelingenWerkshirt aan op de bank, thuistapje er bij!

De poulewedstrijden gingen van een leien dak. 3 wedstrijden op rij werden gemakkelijk gewonnen door TV. De spelers van Restoranje waren voorin lekker op dreef en verantwoordelijk voor de hele doelpuntenproductie van de dag op een doelpunt van Metin na. In wedstrijd 3 werd duidelijk dat TV de verdediging enigszins verwaarloosde: een geitenkaas waar de tegenstander dikwijls doorheen kon lopen. Het was maar dat Paolo zijn doel als een pitbull verdedigde, anders was het heel anders gelopen.

TV wist zich al na 3 wedstrijden verzekerd van de kwartfinales. Wedstrijd 4 was aldus een formaliteit, en kon worden gebruikt om goed te oefenen op een solide verdediging. Oxfam Novib - in oerlelijke paarsgroene outfits - was echter zeldzaam goed op dreef en sneed keer op keer door de verdediging alsof ze er niet stond. Voordat het goed en wel tot de spelers doordrong klonk het laatste fluitsignaal en was er met 4-1 verloren. De spelers oogden na afloop erg vermoeid. Verwijten vlogen over het veld. Dit nog jonge team kon overduidelijk niet goed overweg met verliezen.

In de kwartfinale moest TV echt aan de bak tegen Angstgegner Greenpeace, gevreesd vanwege zijn uiterst fysieke speelstijl en slagschipachtige spelers. TV liep al snel tegen een achterstand aan, maar wist dat om te buigen tot een 2-1 voorsprong. Daarvan kon slechts kort worden genoten: de eerste tegenaanval mondde uit in een goal, niet veel later gevolgd door nog een schitterend doelpunt. TV stond 3-2 achter en had nog maar luttele seconden de tijd om een verlenging af te dwingen. De omroeper riep om: 'Scheidsrechters, opgelet, de wedstrijden zijn nu afgelopen!', maar de scheidsrechter had nog niet afgefloten. Het laatste wanhoopsoffensief leidde tot een doelpunt! Maar onrechtvaardigheid der onrechtvaardigheden: het doelpunt werd toch afgekeurd, omdat er niet in de reguliere speeltijd gescoord zou zijn. Protesteren bleek zinloos, het was voorbij: een droom aan diggelen. TV eindigde ergens tussen plaats 5 en 8. Hopelijk is de teleurstelling volgend jaar vergeten en kan het team dat absoluut potentie heeft in de herkansing.

Uiteindelijk versloegen de Artsen zonder enige Grenzen het Team Greenpeace in een zinderende finale. TV likte zijn wonden, fysiek zowel als geestelijk. De spierpijn moest toen nog komen.

GLAS

In de wetenschappelijke wereld wordt zo nu en dan onderzoek gedaan waar je ook in de dagelijkse praktijk wat aan hebt. Op teletekst zag ik een bericht over psycholoog Glenn Wilson, die onderzoek heeft gedaan naar de vraag of de manier waarop je je glas vasthoudt een reflectie is van de persoon die je bent. Antwoord: ja! Hij heeft op basis van zijn bevindingen een typologie gemaakt met als te onderscheiden groepen: flirt, roddeltante, lolbroek, muurbloem, playboy, ijskonijn, braller en haantje. Elke type heeft zijn eigen manier van bewegen in het sociale verkeer. Als je eenmaal weet welk type iemand is, weet je ook hoe je hem of haar het beste kunt benaderen. Zeker als je wat van hem of haar wilt.

Kijk, dat is onderzoek naar mijn hart! Daar heb je wat aan mocht je onverhoopt in het een of andere café belanden. Hier een uiteenzetting van de verschillende typen.

1. Flirt
Meestal vrouwelijk en gebruikt glas om de aandacht te vestigen op haar USP's. Glas wordt ook gebruikt om verhaal in gebaren mee te ondersteunen. Hangt vaak over haar glas heen om dicht bij de ander (meestal man) te komen. Het drinken uit het glas wordt op plagerige en metaforistische wijze aangewend. Flirt ziet flirten als sport: trap er niet in!
Voorbeeld: Paris Hilton.


2. Muurbloem
Tegenovergestelde van 1. Glas wordt gebruikt als sociale barrière. Glas mag niet afgepakt worden: goed vasthouden dus, liefst met 2 handen. Glas dient om mensen op afstand te houden en om sociale gaten te kunnen dichten door een slok te nemen. Daarom mag het glas nooit leeg zijn, kleine slokjes verplicht! Gebruikt vaak rietje. Subtiel benaderen, anders verdwijn hij/zij of begint te huilen.

3. IJskonijn
Vaak vrouw. Laat weten dat avances niet welkom zijn: glas als barrière voor lichaam. Drinkt meestal uit wijnglas of klein glas. Niet in investeren!
Voorbeeld: Madonna

4. Roddeltante
Kletst over anderen. Meestal vrouw in gezelschap van vrouwen. Gebruikt glas voor gebaren en om accenten aan te brengen in het gesprek. Als buitenstaander liever niet aan beginnen, of eerste haar vriendenkring inpalmen.

5. Lolbroek
Kan man of vrouw zijn. Drinkt vaak uit losjes vastgehouden fles. Korte slokjes, want moet altijd direct grappig uit de hoek kunnen komen op elk moment van de conversatie. Drinkt uit sociale overwegingen. Houdt van lachen. Altijd behoefte om vriendenkring uit te breiden. Spreek lolbroek liefst aan met lichte en grappige gesprekken. Als je hem/haar an het lachen krijgt ben je er, anders heb je een probleem!

6. Playboy
Levendige, zelfverzekerde verleiders die precies weten wat ze op welk moment moeten bestellen en hoe het te drinken. Pas op, player!
Voorbeeld: Jack Nicholson

7. Braller
Drinkt bier in geval van man en Chardonnay in geval van vrouw. Zelfverzekerd en misplaatst arrogant. Heeft behoefte aan grote persoonlijke ruimte, te verkrijgen door groteske gebaren, het glas ver op tafel te zetten of ver achterover te leunen. Als je er zin in hebt: ga er voor!
Voorbeelden: Prinsen van Wales en Lily Allen.

8. Haantje
Drinkt uit grote glazen of flessen die hij stevig vasthoudt en waarmee hij agressieve gebaren maakt. Glas of fles wordt gebruikt als symbolisch wapen. Betweter. Maakt grappen ten koste van anderen. Niet aan beginnen!

Veel succes bij de toepassing van deze kennis in de praktijk! Doe er je voordeel mee!