Waar je in Tokio ook over straat wandelt, nergens hoef je bang te zijn
om in een hondendrol te gaan staan. En dat is erg plezierig! Ik heb nog
geen hondendrol gezien, maar wel honden. Nou ja, honden... voorouder
wolf schaamt zich de ogen uit de kop bij het aanzien van zoveel
popperigheid.
Bijna alle hondjes hebben kekke kleurige jasjes aan en zijn van het formaat fors uitgevallen cavia. De haartjes zien er doorgaans glanzend gewassen en geborsteld uit, de staartjes zijn mooi opgetoupeerd en de hondjes zijn versierd met strikjes en kraaltjes. Het zijn honden die dienen als modeaccessoire of als levende pop voor de kinderen. Ze zitten vaak in kinderwagentjes of worden getild, want voor een beetje doorlopen zijn ze niet gemaakt. Als je een te apporteren stok verkeerd naar ze werpt dan zijn ze gegarandeerd dood.
Op tv in een rockcafé zien we een heel programma over dieren. Niet
alleen honden, alle dieren die iets schattigs hebben mogen er aan
meedoen. We zien de avonturen van zo'n klein beverig hondje met van die ogen die er elk
moment kunnen uitpoppen: hondje in zwembad, hondje in de sauna, hondje
met vriendjes, hondje in het hondenrestaurant, enzovoort. Het is een
godswonder dat hondje de draaidag zonder hartaanval heeft overleefd.
Een ander onderdeel van het programma is een soort idols voor puppy's: een heel zoet Japans meisje krijgt drie puppy's te logeren en daar doet ze allemaal leuke dingen mee – ze wassen, hun haren kammen, hun poep opruimen – uiteraard geen drolletje in beeld, voor elk drolletje verschijnt een roze poepicoontje – spelen, knuffelen, slapen, eten. Het zijn alledrie de allerpopperigste hondjes die je je kunt voorstellen, maar wel allemaal van een ander merk. En aan het eind van het programma moet ze dan kiezen, een heel drama natuurlijk!
In een dure wijk van Tokio komen we langs twee alleraardigste hondenkledingwinkels. Je kan er voor grof geld de prachtigste kledingstukjes en accessoires kopen. Ook hebben ze speciale kinderwagentjes voor hondjes en opbergkastjes voor de hele hondengarderobe.
De hond in Tokio wordt geheel en al ontdaan van zijn hondheid. Als Marianne Thieme het zou zijn zou dat geheid tot kamervragen leiden. Terwijl deze omgang met de hond wat mij betreft direct geëxporteerd mag worden naar Nederland.
Bijna alle hondjes hebben kekke kleurige jasjes aan en zijn van het formaat fors uitgevallen cavia. De haartjes zien er doorgaans glanzend gewassen en geborsteld uit, de staartjes zijn mooi opgetoupeerd en de hondjes zijn versierd met strikjes en kraaltjes. Het zijn honden die dienen als modeaccessoire of als levende pop voor de kinderen. Ze zitten vaak in kinderwagentjes of worden getild, want voor een beetje doorlopen zijn ze niet gemaakt. Als je een te apporteren stok verkeerd naar ze werpt dan zijn ze gegarandeerd dood.
Hondenwagentjes |
Een ander onderdeel van het programma is een soort idols voor puppy's: een heel zoet Japans meisje krijgt drie puppy's te logeren en daar doet ze allemaal leuke dingen mee – ze wassen, hun haren kammen, hun poep opruimen – uiteraard geen drolletje in beeld, voor elk drolletje verschijnt een roze poepicoontje – spelen, knuffelen, slapen, eten. Het zijn alledrie de allerpopperigste hondjes die je je kunt voorstellen, maar wel allemaal van een ander merk. En aan het eind van het programma moet ze dan kiezen, een heel drama natuurlijk!
Hondengarderobe |
In een dure wijk van Tokio komen we langs twee alleraardigste hondenkledingwinkels. Je kan er voor grof geld de prachtigste kledingstukjes en accessoires kopen. Ook hebben ze speciale kinderwagentjes voor hondjes en opbergkastjes voor de hele hondengarderobe.
De hond in Tokio wordt geheel en al ontdaan van zijn hondheid. Als Marianne Thieme het zou zijn zou dat geheid tot kamervragen leiden. Terwijl deze omgang met de hond wat mij betreft direct geëxporteerd mag worden naar Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten