LIJST

Jaren geleden alweer nam ik deel aan een zogenaamd PEP-traject: een Personal Employability Program-traject dus, waarin deskundigen op basis van gesprekken - wie is je vader, wie is je moeder? - en tests je vertellen hoe het qua werk met je zit: zit je nog op je plek, en zo nee, welke plek is dan wel iets voor je, en waar kan je die vinden. Een goed traject, en de resultaten vormden eigenlijk een bevestiging van wat ik al dacht: ik blijf zo lang hangen in mijn functie - unit assistent beleid, een eufemisme voor een secretaresse - omdat die best wel bij me past. Dat is altijd fijn, als deskundigen bevestigen wat je denkt.
Uiteindelijk werden mij wat tips aan de hand gedaan van functies waar ik mij op kon richten als ik nog eens wat wilde met mijn leven. Ik moest maar eens secretaris worden vond men.

Een paar jaar later werd ik aangenomen als informatiespecialist. Voor de nieuwe functie deed ik een opleiding informatiemanagement. Het was een raar gezelschap, de studenten waartussen ik mij begaf. Veel brillen, veel 50+ vrouwen. Er waren opvallend veel mensen die bij een krimpreorganisatie de boot dreigden te missen, maar zich als reddingsboei vastklampten aan de geboden omscholing tot informatiespecialist. Opvallend veel mensen ook die - net als ik - bij de PEP-test uitzonderlijk laag zouden scoren op ambitie, of althans, het soort ambitie dat er uit bestaat dat je in zo kort mogelijke tijd zo veel mogelijk minderen onder je krijgt om te managen of te behoofden. Tsja, als dat ambitie is...

Ik vind het achteraf best raar dat mij bij dat PEP-traject niet als tip voor de toekomst een baan als informatiespecialist is toebedacht. Terwijl dat toch geheel in lijn is met notoire en natuurlijke neiging om de werkelijkheid in lijstjes en systeempjes te proberen te vatten. Dat had men toch best uit al die gevoerde gesprekken en tests kunnen destilleren.

Al op de lagere school stelde ik dierenencyclopedieën samen en schreef ik licht geografische standaardwerken. Op de middelbare school catalogiseerde ik cassettebandjes dat het een lieve lust had. Ik typte elke top 20, 30 50, 100 over, maakte mijn eigen lijstjes en deed die lijstjes dan weer bij elkaar in mapjes, die samengevoegd als het ware samengevoegde mapjes vormden. Later zette ik al mijn LP's en CD's in een keurig nette excel-lijst zodat alles - het medium, het jaar, het genre, de titel, de artiest - direct te vinden was. Tijdens mijn studie legde ik multomapjes aan met keurig nette samenvattingen en samenvattingen van samenvattingen, zodat de essentie uiteindelijk tot een half A4-tje was teruggebracht. Meestal raakte ik onder meer door die aanpak uiteindelijk in tijdnood. Het zijn typisch de dingen die voor een informatiespecialist van belang zijn: categoriseren, standaardiseren, samenvatten, thesaurusje bouwen en ontsluiten maar!

Deze tijden van voortschrijdende digitalisering zijn de natte droom voor iedere lijstjesman (m/v). Je kunt online de meeste fantastische catalogi samenstellen van je boeken, je cd's, je lp's, je wandelingen, je foto's, je links, je hersenspinsels... Je kunt nu thuis hartstikke professioneel bibliotheekje spelen met Library Thing, waarin je je hele bibliotheek kan invoeren en met een app waarmee je boeken kan scannen met je mobiel om ze direct door te plaatsen op je wensenlijstje. Alles staat er in: wat je van een boek vindt, waar ie is, wat anderen er van vinden, wanneer je het gelezen hebt, enzovoort.

Sinds kort ben ik ook bezig met het invoeren van mijn complete muziekverzameling in het door Leo aanbevolen Discogs. Dat is een fantastische muziekbibliotheek, alias muzikale marktplaats. Het invoeren is wat bewerkelijk omdat werkelijk elke persing die ooit is uitgebracht apart moet worden ingevoerd op exact - maar dan ook exact - de afgesproken wijze. En als je iets fout invult komt de Discogs-politie in actie die je op niet mis te verstane wijze op je plaats wijst. Dat zouden we voor VluchtWeb ook op die manier moeten aanpakken, succes verzekerd!

Het is sowieso bewerkelijk als je een kleine 3000 lemma's hebt in te voeren, maar infospec-nerds vinden dat prachtig mooi werk voor regenachtige zondagmiddagen. En je krijgt er wat voor terug, want je krijgt met een druk op de knop de minimale en maximale waarde van je collectie te zien. Het is een leuk appeltje voor de dorst in deze aanstaande crisis, en dan heb ik nog geen 10% ingevoerd!