SLEUTELKONING

Eindelijk is het dan zo ver: Sleutelkoning komt langs op de tuin om de deur van het tuinhuisje te openen en het slot te vervangen. Het is inmiddels ruim twee maanden geleden dat ik er achter kwam dat het slot kapot is. Sindsdien ben ik niet meer binnen geweest.

Al om kwart voor 9 ben ik er. Het vriest en de tuin is bedekt met sneeuw. De slotenmaker gaat in de aanval en neemt sleutel en slot flink onder handen. Ondanks gewrik en gebruik van hulpmiddelen is er geen beweging in de sleutel te krijgen. Dit een serieus geval. We zijn een half uur onderweg. Mijn voeten zijn inmiddels ijskoud.

Sleutelkoning zegt dat hij ook wel zo'n tuintje zou willen hebben. Lekker op een mooie zomeravond een biertje drinken met vrienden. Maar ja, dat is niet mogelijk voor een alleenstaande vader met drie kinderen, die 70 uur per week werkt. Hij is bij zijn eerste vrouw weggegaan nadat hij haar had betrapt met een andere man. Dat was het einde. 20 minuten later was hij vertrokken naar het ouderlijk huis. Een week of wat later werd daar aangebeld en bleek mevrouw de kinderen voor de deur te hebben achtergelaten. Sleutelkoning raakt op dreef. Zijn hart is een zeer ondiepe moordkuil.

De deur lijkt aan alle kanten gigantisch te klemmen. Zwaarder geschut wordt ingezet: een schop, schroevendraaiers, priemen, beitels. Een vlammenwerper wordt in stelling gebracht om de deur te ontdooien zodat de klemfactor vermindert. Het helpt niets. Twee schroevendraaiers zijn afgebroken, de schop is verbogen en de vlammenwerper is leeg. Ik moedig de slotenmaker aan door te zeggen dat een beetje schade best mag. Al een uur is sleutelmaker bezig met dom gesjor en getrek aan de deur. Ook mijn handen zijn inmiddels ijskoud.

Na een jaar op een kamer te hebben gewoond met zijn twee kinderen uit dat eerste huwelijk, verhuisde Sleutelkoning en trouwde hij met zijn jeugdliefde. Een kind was het logische gevolg van deze verbintenis. Hij werkte veels te veel, waardoor ook dit huwelijk roemloos strandde. Sleutelkoning filosofeert rustig verder. "En nu verdien ik eigenlijk mijn geld aan echtscheidingen. Elke keer weer kan je het slot vervangen. Het is eigenlijk onzin, want het houdt die mannen echt niet tegen."

Na een uur en vijftien minuten is Sleutelkoning nog niet noemenswaardig opgeschoten met het openen van de deur. Ik heb het nu bijna overal koud. Ik stel voor om te proberen via het raam naar binnen te gaan. Van binnenuit kan je vast veel beter tegen de deur gericht geweld uitoefenen. Het raam open krijgen is lastig - goed te weten dat inbrekers er een forse kluif aan hebben - maar lukt uiteindelijk wel. Ik klim door het raampje, verschaf me buikelings toegang tot het huisje en land in de gootsteen. In 5 minuten heb ik het slot los geschroefd. De deur gaat zonder problemen open en klemt gek genoeg niet noemenswaardig. Het is gelukt!

Sleutelkoning vervangt het slot (5 minuten werk). Zijn verhalenstroom is opgedroogd. De klus is geklaard. Er hoeft alleen nog te worden afgerekend. Dat valt niet mee. Voor het gedurende 75 minuten molesteren van een deur en zijn slot, het openen van een raam en het plaatsen van een slot betaal ik 195 euro. O ja, en dan vergeet ik nog een onderhoudende monoloog.