WINKELCENTRUM

'Mijn' winkelcentrum trekt een zeer gemêleerd publiek. Er komen senioren uit de nabije verzorgingsflat, er komen onvervalst plat Utrechts pratende bewoners uit het nabije Geuzenwijk, er komen jonge stelletjes met kinderen uit de nabije koopwoningen - gebouwd ter vervanging van afgebroken gribusflats met als doel de bevordering van de menging der sociale klassen - en er komen veel eerste-, tweede- en derdegeneratieallochtonen.

Bij de AH staat sinds kort een nieuwe straatnieuwsverkoper. Een vrouw die er eigenlijk helemaal niet uitziet als een straatnieuwsverkoper. Daar stel ik me een al decennia lang verslaafd vriendelijk maar enigszins verlopen en warrig type bij voor met als standplaats Hoog Catharijne. Ik geef haar voorlopig het voordeel van de twijfel, maar desondanks geen geld, want ik heb geen kleingeld bij me en wisselen bij een straatnieuwsverkoper dat is ook weer zoiets.

Bij de Read Shop haal ik een krant en ik koop per ongeluk een boek. Alsof er niet nog 35 ongelezen exemplaren liggen te wachten thuis. Er werkt een vriendelijke shagroker die zo op het oog niet een heel gezond leven heeft geleid. Hij kan heel knap, ondanks de drie ontbrekende vingers aan zijn rechterhand, boeken inpakken en bonnetjes uit de kassa trekken. Gelukkig hoeft hij geen eetbare zaken aan te reiken, zoals de ijscoverkoper op de Vredenburg vroeger, een lilliputterig mannetje dat ook zijn halve hand kwijt was. Ik moest me echt ergens overheen zetten als hij me met die hand het ijsje overhandigde. Het ijsje smaakte toch anders uit zo'n hand.

Bij de AH is het nog steeds voetbalplaatjesdag. Voor de deur staan een paar jongens die alle klanten bij het verlaten van de grootgrutter om voetbalplaatjes vragen. De vloer is bezaaid met strookjes papier. In de winkel zie ik een jongen die even daarvoor nog buiten stond op plaatjesjacht. Hij heeft een lichaamshouding die duidt op een zeer subdominant karakter: voorovergebogen, ontwijkende blik. Zijn grootste wens is op dat moment zo te zien algehele onzichtbaarheid. De reden is duidelijk: hij is weggejaagd door een grotere, oudere, stoerdere jongen die ook op plaatjesjacht is, en de AH ingevlucht.

Ongevraagd krijgt hij advies van een man met FC Utrechtsjaal, daarbij gesteund door een bejaarde krasse knar met looprek. Blijkbaar trekken ze zich het lot van de jongen aan. In zeer plat Utrechts gaat het eenzijdige gesprek: 'Heeft die grotte jongu je weggejoagd? Dan moejunnum gewon un knal foor sun harsus gevun, dan houttie wel op hor!" De jongen antwoordt niet en verdwijnt zonder dat het iemand opvalt.