GRANIET

Zo af en toe heb je van die dromen die vreselijk helder zijn. High definition television, dolby surround, je kent het wel. De details staan op je netvlies gebrand bij ontwaken, maar zijn ook zo weer verdwenen als je je droom niet snel recapituleert. Of opschrijft, dit op het gevaar af dat iemand het leest en er mee aan het droomduiden slaat. Ik ben geen psychiater, maar volgens mij zit in deze droom qua duiding weinig gevaar. Dus wat let me om hem te vertellen.

Ik vaar in een sloep met nog een aantal niet nader in naam en aantal bekende personen over de zee in de richting van een klein eilandje. De zee is zwartblauw, de golven hebben rochelende schuimkoppen en tillen het bootje hoog op om het vervolgens met het nodige geplons weer neer te zetten. Niet met grof geweld, maar met beleid en een zekere gemoedelijkheid. Alles onder controle.

We komen aan bij het eilandje. Er is een soort inwendige baai (o jee, voer voor psychiaters!), een haventje in het binnenste van deze granieten puist. Want dat was het! Op het eiland groeit nauwelijks iets, het is meer een gigantische rots dan een echt eiland. Verschillende soorten meeuwen vinden het een uitstekende plek.

In het binnenste van het eiland bevindt zich een verlaten mijn. Wat er werd gewonnen is niet direct duidelijk. Er staan nog twee hoge houten tronen, die bestaan uit stammen, aaneen gebonden met dik touw. Ik stel mij voor dat daar de opzichters zaten die toezicht hielden op de kompels. Als we het eiland verder verkennen blijkt gek genoeg dat het eiland aan een kant wordt begrensd door een nog geen tien meter brede stroom. Maar oversteken naar de vaste wal laat je wel uit je hoofd: een razende stroom van geelbruin water wordt met veel geweld door de smalle geul geperst. Vreemd, dat we daar zo'n eind voor hebben moeten varen.

Wakker geworden glijdt de droom als zand door mijn vingers. De korrels die blijven liggen vertellen een glashelder verhaal, maar het overgrote deel is verdwenen. Ik heb er maar mijn eigen droomduiding op toegepast: de verklarende factor is curling. Het zit zo: voor de droom heb ik tot half vier naar de olympische curlingfinale gekeken. En van de week stond er een prachtige foto in de krant van Ailsa Craig, een eiland voor de kust van Schotland. Het eiland heeft de krant gehaald omdat het hofleverancier is van het graniet dat wordt gebruikt voor de olympische curlingstenen. Ach ja, een stukje Pirates of the Caribbean er bij en klaar ben je met je droomduiding!